Bu gün təhsil sistemimizin ən böyük problemlərindən biri – metodikanın kökündən zədələnməsi və məqsədli şəkildə dəyərdən salınmasıdır. Əgər indi ARTİ-yə, MDPİM-ə, İTE-yə yönəlib soruşsaq:

“Azərbaycan pedaqogikasının böyük simaları hansı metodları, hansı yanaşmaları irəli sürüb? Keçmiş pedaqoqlarımızın metodik məktəbləri nədir? Onların təməl nəzəri dayaqları hansılardır?”
– bu sualların qarşılığında kimsə tutarlı cavab verə bilməyəcək.

Çünki əsl metodist nədir, metodikanın mahiyyəti nədir – bunu bilən yoxdur.

Tehsilmedia.az bildirir ki, bu gün təhsilimizə vurulan ən böyük zərbə: metodikanın səviyyədən salınmasıdır.
Metodikanı aradan qaldırmaq – təhsilə zəhər qatmaqdır. Şagirdin, müəllimin, məktəbin, gələcəyin ruhunu korlamaqdır. Dünənini bilməyən insanın sabah qurmaq şansı yoxdur.

Amma bizdə nə edirlər?
Gündə bir “yeni metod” adı ilə boş, tərcümə mətnləri stolun üstünə qoyub, adına “dünya təcrübəsi” deyirlər.
Halbuki nə araşdırma var, nə elmi baza, nə də məşq prosesində tətbiq nümunəsi.

Və nəticə?
10 illərlə zəhmət çəkərək formalaşan metodist anlayışını 15 günlük kurslarla “metodistcik” səviyyəsinə salırlar.

Seçimlər qeyri-şəffaf.
Təlimlər səthi.
Yekun sertifikat – formal.
Bilik – sıfır.
Fəaliyyət isə – yalnız sənəd dövriyyəsi və illik plan yazmaqdan ibarət.

TəhsilMedia.az qeyd edir ki, bu gün 1-2 ay içində “metodist” adına sahib olanların çoxu heç bir pedaqoji, psixoloji, metodiki ədəbiyyat oxumayıb.
Tarixi bilməyən, klassik təməlləri anlamayan, məktəbin içində real dərs yükü daşımayan insanlar necə olur ki, birdən-birə “dərsə rəhbər” olur?

Bu, təhsil deyil. Bu, ideoloji şəkildə peşəkarlığın sıradan çıxarılmasıdır.

Əgər ARTİ-də və ona bağlı strukturlarda normal, dərin, araşdırmaçı, məktəb təcrübəsini tanıyan təhsil adamları olsaydı, biz bu gün qəribə xarici adların arxasına sığınmazdıq.
Biz öz alimlərimizi, öz metodik irsimizi, öz elmi mühitimizi tanıyardıq. Onu inkişaf etdirərdik.

Amma nə etdilər?
Oxumaqdansa – tərcümə etdilər.
Dəyərləndirməkdənsə – silib atdılar.
İradəcə zəifləri deyil – daydaylıları seçdilər.
Pedaqogikanı elm kimi yaşatmaq əvəzinə – kağız üzərində imitasiya etdilər.

Və bu gün nəticə göz önündədir:

Müəllim yorğun.
Şagird çaşqın.
Məktəb mexaniki.
Təhsil isə şəklən var, mahiyyətcə yoxdur.

Təhsili qorumağın yolu yaşdan, kursdan, tituldan keçmir.
Təhsili qorumağın yolu – pedaqogikanı, metodikanı, elmi düşüncə ənənəsini yaşatmaqdan keçir.

Əgər bunu etməsək, gələcək nəsil boşluğun içində böyüyəcək.
Və bu, artıq sadəcə problem deyil – xəbərdarlıqdır.